Aflevering nr. 140

De slagboom van Rijkswaterstaat bij de Muiderbrug over het Amsterdam-Rijnkanaal werd op vrijdagmiddag 27 januari j.l. door wethouder Jaap Meijer officieel geopend.

Volgens het Vechtjournaal zei de heer Meijer ‘dat hij niet verwacht had al zo snel een oplossing te krijgen voor de fietsonveiligheid op deze weg.’ Zo snel? Hoe bedoelt u? Sinds de aanleg van de vermaledijde carpoolwisselstrook in het begin van de jaren negentig was de paralelweg naar Diemen op de brug een paar meter smaller geworden. Er is slechts ruimte voor twee bussen, die elkaar stapvoets moeten passeren. Een fietser kan er dan niet meer bij.

Het sluipverkeer trekt zich al jaren niets aan van inrijverboden en de onregelmatige politiecontrôles. Voor fietsers is het levensgevaarlijk, vooral in de wintermaanden, bij slecht weer en duisternis. In september 2005 werd triomfantelijk aangekondigd dat, na vele jaren praten, pappen en nathouden, vage en loze beloftes en niet nagekomen toezeggingen, er een slagboom zou komen die het sluipverkeer ging tegenhouden.

De reacties van de dagelijkse fietsers waren sceptisch. Eerst zien, dan geloven. Op 10 oktober zou de slagboom in werking treden. Eind oktober 2005 werd er inderdaad een slagboom aangelegd, maar het duurde dus tot 27 januari 2006 voordat het apparaat in werking trad.

Op de eerste de beste werkdag, maandag 30 januari, begaf de slagboom het al. Het ding ging voortdurend open en dicht, ook zonder dat er een auto aankwam. ’s Middag was het geheel buiten werking, ook de rode waarschuwingslichten branden niet. Levensgevaarlijk, zo’n obstakel. In de twee daaropvolgende dagen brandde er een oranje knipperlicht in de dichte mist.

Op woensdag 1 februari werd de slagboom weer gerepareerd, maar op donderdag was hij alweer kapot. Vrijdag was uw reporter vrij, maar op maandag 6 februari, vandaag dus, werkte hij zowaar weer. Nou ja, werkte. De auto’s wachtten bij de slagboom tot er een bus langskwam en glipten dan ook gauw onder de boom door. ’s Middags reed er een auto door het gat over het fietspad, net toen er een fietser aan kwam. De fietser vroeg aan de automobilist aar hij mee bezig was, maar de man keek slechts boos en reed door.

Kortom, de ellende duurt voort. Er is maar één oplossing: Een apart fietspad en een eigen brug naast de autoweg. Kunt u daar even voor zorgen Rijkswaterstaat, als u toch straks een paar miljard gaat uitgeven aan luchtvervuilende uitbreidingen van de snelwegen? Dank u. GK.