E-mail: guus@ham-muiden.nl |
Redactie en uitgave: Historisch Archief Muiden. Burg. de Raadtsingel 32, 1398 BG Muiden.Tel.nr. 029426-4922 |
De Sluiz |
Aflevering nr. 139: In de uithoeken van Muiden
In de uithoeken van Muiden, waar voetgangers zeer zeldzaam zijn Daar vind je in de bermen soms zaken die getuigen van laakbaarheid of hartenpijn
Langs Maxis- en Mariahoeve- wegen zonder menselijk gezicht Zie ik plots twintig pakken folders liggen, van Edah, Kwantum, in het winterlicht De plastic bindstrips meestal dicht, ze zijn nog vers en pas gedumpt De dader viert misschien nog feest, wat verder liggen oude resten Vrijwel vergaan, als van een beest, papieren tijgers van het westen
In de bocht, aan de overkant, staat naast een dikke lantaarnpaal Een bordje met een triest verhaal: Peter Schaafsma, 33 jaar Stierf hier in deze bocht, in december 2001, geen mens komt hier waarschijnlijk heen Toch brandde laatst, heel onverwacht, een waxinelichtje, klein en zacht Zijn foto staart je aan, nu drie jaar later, onder plastic bloemen die met modder zijn bedekt
Plastic flessen van spa en cola, blikjes, bekers, het vuil groeit aan Anoniem in de berm gesmeten, geen mens blijft er een moment voor staan Ook in het bos zie je het zwerfvuil duidelijk tussen de dode takken liggen Vroeger zag je varkens wroeten in de bagger, nu zijn wij zelf een soort van biggen
De herrie op de brug is oorverdovend, maar wie maalt er om een wandelaar De laatste rustplaats van de doden wordt nog bezocht door een ouder paar De houten trap is glad maar degelijk, wij kennen elkaar inmiddels goed Mijn wekelijkse rondgang, links of rechtsom, geeft frisse lucht en nieuwe moed
Mariahoeve ligt verscholen achter de skatebaan en een bufferbos De parkeerplaats is verlaten, een man laat kort zijn hond hier los De duiker stroomt leeg in de prutsloot, de berm is zwart De zwanen wit, een tiental van hen loopt in ’t weiland Achter de Wegman zie je waar de rest zit, wachtend op een restaurant
De ganzen trekken naar het zuiden of fourageren volgens het poldermodel Als ze neer zijn gestreken verdwijnen ze weer even snel Kraaien lopen deftig heen en weer te stappen, de bunker toont zijn ene oog Dankzij de windhoos moest men kappen, maar nieuwe aanplant schiet omhoog
Ik neem een snoepje, kijk naar de torens, slot en kerken, een fraai gezicht Als ik thuis kom pak ik de computer en typ meteen een lang gedicht |