Aflevering nr. 130 Vooruitziende blik van de VVDDR

Jozias van Aartsen, fractievoorzitter van de VVD in de Tweede Kamer, wil graag dat over 15 maanden ( op 1 januari 2007) basisscholen verplicht zijn kinderopvang aan te bieden, van half acht ’s morgens tot half zeven ’s avonds. De werkende ouders moeten de mogelijkheid hebben om hun kinderen ’s morgens vroeg af te zetten voor de deur van de school en hen ’s avonds weer daar op te halen. Geen gedoe meer om kwart over twaalf; kinderen ophalen, gauw eten en dan weer naar school brengen, geen gehaast meer om kwart over drie om het kind naar een naschoolse opvang te (laten) brengen. Je kunt het kind dan gewoon laten overblijven in de middagpauze en na schooltijd wordt er ook voor gezorgd. Ideaal toch? Nou ja, bijna. Want je moet dan ‘s avonds nog wel zelf koken voor je kinderen en ze voeren als ze klein zijn. Je moet ze wassen en naar bed brengen en misschien zelfs wel voorlezen. En als je eindelijk denkt van ze af te zijn dan roept er weer een dat ze een glaasje water wil of zo. Nee, ik vind het plan van Van Aartsen nog lang niet ver genoeg gaan.

In 1980 bezocht ik de Duitse Democratische Republiek, oftewel de DDR. Daar hadden wij, Westerse studenten, een discussie met enkele Oost-Duitse leerkrachten over het onderwijssysteem ter plaatse. In onze naïeve onwetendheid vonden wij het zielig en onmenselijk dat van de meeste scholieren de beide ouders vijf dagen in de week werkten. In het brave Nederland was men toen nog lang niet zo geëmancipeerd. De Oost-Duitse vrouwen moesten wel werken, want anders waren de huren niet te betalen, maar goed; ze waren ons toch maar mooi ver vooruit. De Staat zorgde wel voor de kinderen. Ze werden een week na de bevalling ’s morgens vroeg afgeleverd bij de crêche en de rest ging vanzelf. De leidsters zorgden goed voor de kinderen en gaven hen eten, drinken, kleding en een deugdelijke opvoeding, met discipline en liefde voor het vaderland en de partij. De ouders haalden de kinderen ’s avonds op en stopten hen thuis in bed, of soms bleven de kinderen ook wel slapen, als het werk daar om vroeg. De economie gaat tenslotte boven alles.

Ik vind dat wij dat ook maar in Nederland moeten invoeren. Als ik nog denk aan mijn eigen jeugd toen ik zomaar na schooltijd over straat zwierf… Doodeng. Ik ging eerst even thuis zeggen dat ik er was en na een glaasje ranja of een kopje thee van mijn moeder liep ik zomaar naar buiten om op straat te gaan spelen. Stel je voor; zomaar, zonder enige opvang of begeleiding! Met mijn vriendjes en   vriendinnetjes uit de buurt gingen we naar de dijk en speelden aan de oever van het IJsselmeer. Stel je voor; we hadden wel kunnen verdrinken, uit een boom of van de Westbatterij kunnen vallen, waar je toen nog gewoon op kon klimmen. We bouwden hutten en vernielden daarbij de beplanting omdat we takken en riet af sneden. Ik maakte graag een pijl en boog van wilgetakken. Ook speelden we in het bos, of gingen slootje springen in de weilanden, zonder zelfs maar te weten wat het woord “survival” betekende. Allemaal volkomen onverantwoord. Ook voetbalde ik veel op het veldje achter ons huis, of later langs de A1, waar nu het Parkeer en Reisterrein is. In weer en wind en op rubberlaarzen was ik altijd buiten bezig. Wat een verschrikkelijke jeugd, zo zonder computerspelletjes, video, DVD’s en MacDonalds. Wij kregen een kwartje zakgeld en kochten daarvoor op zaterdag een zakje Smits chips bij melkboer Fransen. En bij de IJsbeer kreeg je een ijsje als het Luilak was. Wat een zware tijd van ontberingen, was dat zeg. En toch, toch kan ik niet zeggen dat ik me te kort gedaan voel. Eigenlijk ben ik best tevreden als ik er op terugkijk. Ik was vrij en gelukkig want ik wist niet beter. Arme kinderen van nu. Ze worden van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat in de watten gelegd en binnenshuis opgesloten. Ze zijn nergens meer tevreden mee, want alles is vanzelfsprekend. Wat mij betreft mag die Van Aartsen heropgevoed worden in een jeugdkamp. Hij heeft waarschijnlijk veel gemist. GK